Laat je inspireren door de twinkeling van Remco Prast (50), lid van het College van Bestuur van Blosse. “Zonder de kritische denkers krijg je nooit verandering in bestaande wetten en regels. Dus we moeten altijd vooruit blijven denken!”
Remco is op 1 oktober 2021 gestart in het College van Bestuur van Blosse en heeft inmiddels bijna alle locaties al een keer bezocht.
Remco is zijn loopbaan gestart als leerkracht basisonderwijs, werd schooldirecteur en interim directeur en werkte ook nog een tijdje in de kinderopvang. Speciaal onderwijs, voortgezet speciaal onderwijs, speciaal basisonderwijs, onderwijs in de gesloten afdeling, voor alle divisies heeft hij als eindverantwoordelijke gewerkt. Met de collega’s daar is veel nagedacht over het passend onderwijs en toegewerkt naar inclusiever onderwijs.
En toen kwam deze vacature bij Blosse voorbij. “De gesprekken met de selectiecommissie waren intensief maar ook inspirerend: ‘wie ben jij?’, ‘wat drijft jou?’, ‘wat ga jij toevoegen aan de organisatie?’, ‘wat gaan wij als organisatie toevoegen aan jou? Dat zijn dan wel drijvers die mij raakten. Wat ik het speciaal onderwijs deed kan ik – ten dele – meenemen naar Blosse. En als je dan kennismaakt me zo’n innovatie club voor opvang en onderwijs als Blosse, dan hoef je daar niet heel lang over na te denken”.
Inmiddels is Remco al aardig bekend met de organisatie en krijgt hij veel energie van de kennismaking. “Het wennen aan Blosse is veel sneller gegaan dan ik mij van tevoren had voorgesteld. Dat is gek, maar het zegt zeker iets over de mensen die hier werken. Ik heb echt wel wat moeten loslaten van mijn vorige werk, maar ik voel mij hier al helemaal opgenomen bij de club. Dat is een compliment voor de organisatie.”
Vandaag bezochten we de Komeet geweest en dan komt er zo’n klein knaapje naar mij toe om me te verleiden alvast met hem naar buiten te gaan, zodat hij met de auto kon spelen. Daar word ik blij van en maakt me al een heel gelukkig mens. Als ik door de locaties loop en ik zie al die kinderen, dan word ik daar heel blij van. Ik word er blij van om mensen dezelfde kant op kan laten gaan om die dingen te doen waar kinderen beter van worden. Als je de RvT mee kunt krijgen in de ideeën die je hebt, als we met elkaar werken aan een toekomstvisie die beter is voor kinderen je dat soort stapjes kunt zetten. Ik ben blij als ik zie dat mensen in hun kracht staan. Ik vind het niet erg als we het nog niet goed doen, als we maar stapjes vooruit gaan. Daar krijg ik veel energie van.
Oh, uit zoveel, de fora die ik volg op het internet, sociale platforms zoals LinkedIn, mensen om mij heen met wie ik graag spar, een scholing op zijn tijd. Eigenlijk is het vrij divers. Het allerleukste is als je mensen uit verschillende werkvelden tegenkomt met wie je ook van gedachten kunt wisselen over hoe het gaat. Voor mij ligt inspiratie iedere dag op straat. Als ik bij de kindcentra kom, overal hoor je iets. En mijn makke is tevens mijn geluk: mijn hoofd gaat aan als ik wat hoor, dan wordt het aangejaagd, begint het te bruisen en ben ik niet te stoppen.
Uit al mijn vorige werkkringen heb ik nog contacten met wie ik regelmatig praat en daar krijg je heel veel inspiratie van. Mijn grote netwerk is mij dierbaar en houd ik in stand.
Zelfvertrouwen en van jezelf houden. Je mag er echt zijn. Wie of wat je ook bent, je doet ertoe. Dat is misschien wel het allerbelangrijkste van wie je bent. Heb er vertrouwen in. Als je ze dat mee kunt geven, dan komt de rest vanzelf. Daar geloof ik heilig in. Kinderen willen leren, mensen willen leren, en als dan gezegd wordt dat ze het kunnen, dan gaan ze!
Je moet er echt gevoel bij hebben. Bij twijfel niet doen, maar het is zo'n waardevol beroep. Je bent echt van betekenis in iemands leven. De eerste jaren van een kind zijn cruciaal. Je krijgt er zoveel voor terug, die tekening, die knuffel, die directe feedback, dat is van onschatbare waarde. We staan op een kantelpunt in de maatschappij en daar kun je onderdeel van uitmaken. Je kunt van betekenis zijn op een betere toekomst. Maar stap er wel met overtuiging in, niet omdat je vrienden er werken of vanwege de lange vakanties. Gepassioneerde mensen die willen we graag. En ik zou graag wat weer mannen willen. Die balans mannen en vrouwen in het onderwijs moet terug.
Ik had nooit gedacht in het onderwijs te belanden. Ik wilde helemaal niet voor de klas, ik wilde kok worden. En toen ik eenmaal voor de klas stond, wilde ik nooit meer weg. Die kinderen zijn zo puur, het is allermooiste wat er is. Ik zou iedereen aanraden voor dit vak te kiezen. Ik wil er nooit meer van weg.
Deze website gebruikt standaard enkel functionele cookies om ons websiteverkeer te analyseren en uw cookie voorkeuren op te slaan. Meer informatie.
