Kevin is sinds 2,5 jaar directeur van kindcentrum De Kiem in Egmond aan den Hoef. Kevin heeft op indrukwekkende wijze carrière gemaakt. Begonnen als lio-stagiair op de Barbaraschool in Tuitjenhorn (waar hij als kind ook gezeten heeft!), vond hij vervolgens een baan als leerkracht op De Doorbraak in Warmenhuizen, waar hij zich opwerkte tot waarnemend- en later adjunct-directeur. In die periode ging De Doorbraak de samenwerking aan met De Torenven van collega bestuur Surplus, onder de ons bekende naam Hoge Ven. Hij vertrok als directeur naar de St. Jozefschool in Egmond aan den Hoef, waar hij al snel de monsterklus van een fusie met de openbare school De Boswaid op zijn bordje kreeg. Met vereende krachten ontstond op 1 augustus 2020kindcentrum De Kiem waar hij samen met adjunct-directeur Jaap Kostelijk de scepter zwaait.
Kevin, Blosse heeft als slogan ‘Samen op zoek naar de twinkeling’. Waar gaan jouw ogen van twinkelen?
De twinkeling zit er voor mij in als we samen zijn als team, opvang en onderwijs, en je beseft dat we iets bereikt hebben met elkaar, dat we een stap verder zijn in dekindcentrumontwikkeling. Daar gaan mijn ogen als directeur van twinkelen.
Waar put jij inspiratie uit?
Ik put heel veel inspiratie uit collega-scholen en collega-directeuren. Ik vul mijn rugzak en neem dat dan weer mee naar de Kiem. ‘Samen zijn we Blosse’ zeggen wij, maar we zijn zo divers. Elke locatie heeft zijn eigen coleur locale. Als je je voor elkaar openstelt, word je sterker.
Wanneer zie jij een twinkeling in de ogen van kinderen?
De mooiste twinkeling was laatst van een peuter dat met een prentenboekje aan het lezen was, en ze hield het boekje op z’n kop. Het meisje zei: “meester ik kan al lezen, lees je met me mee?”. Dus toen heb ik samen met dat meisje dat prentenboek zitten lezen, daar neem ik dan ook echt even tijd voor. Ik zag de twinkeling in de ogen van het meisje, en dat deed iets met mij. Ik voelde mij erg verbonden met haar. Die trots bij een kind, dat is onbetaalbaar.
Maar ook als ik de kinderen aan het einde van de dag blij naar huis zie gaan, of als ze ’s ochtends weer blij naar De Kiem toe komen. Daar word ik ook blij van.
We denken nu binnen de Kiem vanuit de leeftijdsdomeinen: 0-4 jaar; 4-7 jaar; 8-12 jaar. Een kind dat dan net gestart is van de peuters, kan nog even naar haar oude juf zwaaien. Dat zijn ook hele prachtige momenten. Fijn dat die deur niet dicht is, dat we het vertrouwde voor het kind vast kunnen houden.
Gezien worden. Dat hebben kinderen nodig. We willen dat de kinderen betrokken zijn, dat ze succeservaringen beleven. Soms gewoon een aai over de bol of een schouderklopje. Dat is allemaal heel herkenbaar in het Pedagogisch tact van Marcel van Herpen. Vooral gewoon het gevoel van ik mag mezelf zijn, ik doe ertoe. Ik ben hier voor mezelf en niet voor de leerkracht.
Als iemand nog twijfelt om in de opvang of onderwijs te gaan werken, wat zou jij tegen diegene willen zeggen?
Bij twijfel altijd doen! Elk talent is welkom, dus dit is je kans. Kom een dagje kijken en ervaren hoe jij het verschil kunt maken voor kinderen.