Direct regelen

De twinkeling van Nicolette van Leijden

Laat je inspireren door de twinkeling van Nicolette van Leijden, 61 jaar, leerkracht op Het Kleurenorkest in Limmen. “De wereld in de klas halen, dat is mijn inspiratie”

Nicolette van Leijden (61), werkzaam als leerkracht op Het Kleurenorkest in Limmen. Zij is inmiddels 42 jaar werkzaam in het onderwijs. Gestart na de kleuteropleiding via een aantal omzwervingen op De Nieuwe School in Edam, een jenaplan school terechtgekomen. Een school die net als Het Kleurenorkest is opgezet door ouders. Daar heeft zij haar inspiratie gevonden voor het ‘anders naar kinderen kijken’. Via de Mytylschool in Bergen heeft zij vervolgens 15 jaar op een school bij een ander schoolbestuur gewerkt. En in plaats van zoals ze het zelf omschreef ‘slapend haar pensioen in te rollen’, heeft zij de regie in eigen handen genomen en gesolliciteerd op Het Kleurenorkest, waar zij al weer een jaar of drie helemaal op haar plek zit in een fulltime baan bij de kleuters.

Nicolette, Blosse heeft als slogan ‘Samen op zoek naar de twinkeling’. Waar gaan jouw ogen van twinkelen? Waar ik van ga stralen?

Oh, van zoveel! Als ik in de winkel een ganzenei zie liggen bijvoorbeeld. Dan komt alle inspiratie volop binnen en bruist het bij mij alle kanten op. Daar ligt dan een kleine wereld die je meeneemt de klas in. Dat vind ik zo gaaf van een eigen groep hebben. Ik kan de wereld van buiten naar binnen halen. De ene keer doe ik dat als ‘Professor Proefje’ en een andere keer ben ik weer ‘Sint Nicolet’. Ik houd van toneelspelen en in steeds een andere rol laat ik de kinderen ontdekken. De wereld in de klas halen, dat is mijn inspiratie. Net zoals de kleuters de wereld mee naar binnen nemen.

Waar put jij inspiratie uit?

Dat is dus mijn hele omgeving. Bij het buitenspelen, opeens ’s ochtends de maan zien, kippen die op één poot staan. Bij alles in die magische kleuterwereld met elkaar afvragen waarom de dingen zijn zoals ze zijn. Ik heb dat enorm gemist in de lockdown. De school was gesloten, de kinderen zaten thuis, ik zat thuis. Ik ben toen gaan vloggen! Ik stond in het bos, ik miste de kinderen, ik wilde de mooie dingen die ik daar zag met hen delen, ik weet daar zoveel van! Ik ben toen over dennenappels gaan vertellen in een vlog. Superleuk! Ook van de ouders kreeg ik veel enthousiaste reacties. Je haalt hiermee ook bij ouders weer naar boven wat een beetje was weggezakt. Dat werd nu weer opgerakeld en werden ook zij ‘aan’ gezet en konden daardoor ook hun kinderen weer goed begeleiden. Echt teamwork, gemeenschapszin! De eerste lockdown is daar heel inspirerend in geweest.

Wat is in jouw ogen het belangrijkste om kinderen mee te geven in hun ontwikkeling?

Een collega van mij is onlangs 30 jaar geworden. Haar vriendinnen zijn mijn oud-leerlingen. Eén daarvan die vertelde: “juf Nicolette, was mijn lievelingsjuf. Voor haar maakte het niet uit als ik niets kon. Ze legde het gewoon nog een keer uit. Zij liet mij altijd merken dat ik ergens goed in was.” Dat is dus precies wat je bij kinderen moet doen. Het ene kind kan veel eerder zichzelf zijn in een groepen er zijn ook kinderen die nog steeds die hand van mij nodig hebben. Meebewegen, dat is zó belangrijk. De meeste kinderen kunnen rechtdoor maar andere kinderen hebben jou nodig om die omweg te zoeken en hun bestemming te vinden.

Als iemand nog twijfelt om in de opvang of onderwijs te gaan werken, wat zou jij tegen diegene willen zeggen?

Je kan zoveel van jezelf geven en je krijgt er zoveel voor terug. En juist omdat je zoveel terugkrijgt, kun je weer meer zelf geven! Het is een cirkel. Je krijgt steeds die spiegel voor gehouden. Het is zo mooi om te zien.

En je kunt in het onderwijs alle kanten op. Ik heb zoveel jaar voor de kleuters gestaan, maar je kunt ook naar de middenbouw of bovenbouw gaan. En weer terug. En dat is ook het mooie, als je eenmaal in groep 8 bent geweest, dan weet je ‘oh, daar ga ik naar toe met mijn kleuters’. Het is een cirkel, dat blijft maar gaan.