De twinkeling van Yvonne Jonk

Yvonne Jong (61) is werkzaam als pedagogisch medewerker op Campus Columbus in Heerhugowaard. Zij is inmiddels 23 jaar werkzaam in de kinderopvang, maar haar eigen kinderen hebben er nooit gebruik van gemaakt. Hoe kan dat? Yvonne heeft de opleiding tot kleuterleidster gedaan maar kwam via vakantiewerk terecht in de kinderopvang. Dat vond zij zó leuk dat ze er nooit meer weg is gegaan. Behalve dan in de periode dat haar eigen kinderen geboren werden. Tja, dat ging toen zo. Maar toen haar jongste kind weer naar school ging, deed zij al snel weer invalwerk op de peuterspeelzaal. Ideaal te combineren met haar gezin. Haar hart ging weer spreken en zo zijn we 23 jaar verder en werkt Yvonne al weer enige tijd op  Campus Columbus.

Yvonne, Blosse heeft als slogan ‘Samen op zoek naar de twinkeling’. Waar gaan jouw ogen van twinkelen?

Ik word al gelukkig ’s morgens vroeg, als de blije snoetjes weer binnenkomen. Kinderen die je spontaan om je nek vliegen en blij zijn om weer bij ons te zijn. Dat zeg ik ook tegen jonge collega’s die net van de opleiding komen: let op: ouders vertrouwen hun kostbaarste bezit aan jou toe. Dat vind ik zo iets bijzonders, dat is toch eigenlijk het mooiste wat je kunt hebben? Ouders het gevoel kunnen geven dat hun kind het goed heeft bij ons, dat het veilig is bij ons, dat is prachtig. We bouwen een vertrouwensband op. En als je dat bereikt hebt, dan heb je eigenlijk alles bereikt. Want dan komt het kind huppelend binnen en heeft het ruimte om zich te ontwikkelen.

Waar put jij inspiratie uit?

Ik vind kinderen zo inspirerend! Ze zijn open en eerlijk. Je krijgt een band met de kinderen, dat geeft de motivatie om door te gaan. En om te willen leren. De workshops het verschil tussen jongens en meisjes was ook zo inspirerend. Er wordt genoeg aanboden binnen Blosse om je te verrijken. Maar ook artikelen op internet of in de krant bieden inspiratie.

Wat is in jouw ogen het belangrijkste om kinderen mee te geven in hun ontwikkeling?

We werken dan wel in de groepsopvang, maar ieder kind is een individu, met zijn eigen ontwikkeling. Ieder kind heeft zijn eigen ‘ik’ en daarin kan je heel goed zien, hoe ver kinderen in hun ontwikkeling zijn. Het ene kind begeleid je op een net wat andere manier dan het andere kind.

Het mooiste vind ik altijd ’s middags aan tafel, tijdens het crackertje eten, als we even met elkaar in gesprek gaan. Die sfeer die je daarmee creëert, die vind ik echt geweldig. Het is zo mooi om te zien dat de kinderen die verder zijn in hun taalontwikkeling het gesprek op gang brengen. Ik probeer dan de kinderen die er nog wat meer moeite mee hebben, te betrekken in het gesprek. In die fijne sfeer aan tafel durven zij dan ook wat te vertellen. Dat is echt genieten!

Als iemand nog twijfelt om in de opvang te gaan werken, wat zou jij tegen diegene willen zeggen?

Ik zeg altijd: kom eens kijken en kom de sfeer proeven! En als je hart ligt bij kinderen, dan ga je overstag. Draai een dagje mee, voel het ritme en zie hoe liefdevol wij werken met de kinderen. Ik geef je graag een rondleiding!